آسیب سر: افرادی که دچار آسیب های سر می شوند ، بیشتر در معرض ابتلا به پارکینسون هستند.
بیماری پارکینسون شکلی از پارکینسونیسم است. پارکینسونیسم اصطلاح کلیتری است که برای اشاره به مجموعهای از علائم استفاده میشود که معمولا با بیماری پارکینسون مرتبط هستند؛ ولی گاهی اوقات حاصل دیگر عوامل هستند.
۲. لرزش اساسی: این بیماری اختلال حرکتی رایجی است که موجب بُروز لرزشی میشود که اغلب در دستها یا بازوها بهچشم میخورد.
احتمال اینکه در آینده مبتلا شوید می تواند وجود داشته باشد ولی در حال حاضر به این بیماری مبتلا نیستید.
روشهای درمانی که برای پارکینسون به کار برده میشوند، برای کنترل علائم هستند؛ اما درمان قطعی آن هنوز ایجاد نشده است.
دارو: برای درمان این بیماری میتوان از داروهایی استفاده کرد که میزان دوپامین را در مغز افزایش میدهد. همچنین باید از داروهایی استفاده کرد که تاثیر زیادی روی مواد شیمیایی مغز دارند.
به ندرت پیش می آید که افراد جوان این بیماری را تجربه کنند. این بیماری در اواخر و یا اواسط زندگی شروع شده و با افزایش سن ، خطر مبتلا شدن به این عارضه افزایش می یابد . حدود سنی افرادی که به بیماری پارکینسون از علائم بیماری پارکینسون مبتلا می شوند از ۶۰ سال به بالا اتفاق می افتد.
آزمایشات تصویربرداری و آزمایش خون برای تمایز بین این دو بیماری استفاده می شود.
در نهایت این سلولها میزان دوپامین را در بدن تنظیم می کنند تا علائم بیماری را کاهش دهند. اما توجه داشته باشید که این تنها یک روش بهبود برای بیماری پارکینسون است و درمان قطعی آن نخواهد بود.
داروهای پارکینسون می توانند به طور موثری علائم را در این مرحله به حداقل برسانند و کاهش دهند.
افزون بر علائمی که برای بیماری پار کینسون ذکر شد ، برخی علائم وجود دارند که امکان دارد در تمامی افراد به چشم نخورند.
آمبولی ریوی : انسداد شریان های است که خون را به ریه ها می رسانند. معمولا انسداد لخته خون مانع از رسیدن اکسیژن به بافت ریه خواهد شد.
چرا ورزش درمانی برای افراد مبتلا به فلج لرزان اهمیت دارد ؟
بسیاری از پزشکانی که این اختلال مغزی را تشخیص میدهند، برای طبقهبندی شدت علائم بر مقیاس رتبهبندی هوهن و یهر تکیه میکنند.
Comments on “بیماری پارکینسون گوگوش Options”